Την Παρασκευή στις 8 Ιανουαρίου καλούνται οι εκπαιδευτικοί της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης να ανοίξουν τα σχολεία μετά από δυο μήνες που είναι κλειστά. Την επόμενη Δευτέρα στις 11 του μηνός θα υποδεχτούν και τους μαθητές τους.
Θα περίμενε κανείς ότι κατά το δίμηνο αποκλεισμό η κυβέρνηση και το Υπουργείο Παιδείας θα προετοίμαζε τις σχολικές μονάδες με τον κατάλληλο επιτελικό σχεδιασμό, τα μέτρα και τις υποδομές να ανοίξει τα σχολεία και να μείνουν ανοιχτά αυτή τη φορά.
Τον Σεπτέμβριο το άνοιγμα των σχολείων συνοδεύτηκε με απίστευτες καταστάσεις. Μάσκες αλεξίπτωτα και παγουρίνα ανέλαβαν την προστασία. Κάθε μέτρο λήφθηκε με γνώμονα το ελάχιστο ή το μηδενικό κόστος. Η εκπαιδευτική κοινότητα επεσήμανε από την αρχή τους κινδύνους που ενείχε αυτή η πολιτική. Κατέθεσε προτάσεις για το ασφαλές άνοιγμα των σχολικών μονάδων και περίμενε την αντίδραση της πολιτείας. Η μόνη αντίδραση, οι ανακοινώσεις πολιτικών και πολιτειακών παραγόντων που επαναλάμβαναν ότι τα σχολεία είναι τα τελευταία που θα κλείσουν.
Δυστυχώς οι φόβοι έγιναν πραγματικότητα. Το δεύτερο κύμα ήταν εδώ. Η κοινωνία έφτασε να θρηνεί εκατόμβη νεκρών καθημερινά. Τα σχολεία έκλεισαν, μαθητές και γονείς ανέλαβαν να βγάλουν το webex από την τρύπα. (που είναι τελικά εκείνα τα τάμπλετ;) Πέρασαν δυο μήνες και ακόμη περιμένουμε την αποτίμηση των εκπαιδευτικών – παιδαγωγικών αποτελεσμάτων από τους επαΐοντες. Τι άραγε προσέφερε η τηλεκπαίδευση σε μαθητές νηπιαγωγείων και δημοτικών; Σιωπή…
Σήμερα όμως, που οι μαθητές, τελικά, κολλάνε και είναι ασυμπτωματικοί φορείς. Τώρα που η Κυβέρνηση έχει σωρεύσει μια επιπλέον εμπειρία δύο μηνών. Θα περίμενε κανείς να υπάρχει βούληση να ανοίξουν τα σχολεία με τις καλύτερες δυνατές συνθήκες για μαθητές και εκπαιδευτικούς.
Την στιγμή που θρηνούμε άδικα χαμένους συναδέλφους, το Υπουργείο επιλέγει να χειριστεί επικοινωνιακά πανδημία και άνοιγμα σχολείων. Αγνοεί τις ανησυχίες των ειδικών και προτείνει ως επιπλέον μέτρα προστασίας την κλιμακωτή προσέλευση των μαθητών, το άνοιγμα μιας επιπλέον πόρτας στον αύλειο χώρο και εθελοντικά τέστ.
Δικαιολογημένα ανησυχούν εκπαιδευτικοί και γονείς, καθώς τα ανέξοδα μέτρα δεν αγγίζουν τα πραγματικά προβλήματα, τους 25 μαθητές ανά τάξη, το μάθημα με ανοιχτά παράθυρα μες στο χειμώνα και τα χρόνια προβλήματα υγείας.
Επειδή τα ψέματα κάποια στιγμή τελειώνουν. Επειδή η εκπαιδευτική πολιτική γράφεται με κόπο, αγωνία και αγάπη από τον κάθε εκπαιδευτικό, μέχρι το τελευταίο σχολείο στις εσχατιές της πατρίδας μας και όχι στα κανάλια της τηλεόρασης. Επειδή ο εκπαιδευτικός δεν είναι εχθρός του Υπουργείου, αλλά συνεργάτης. Επειδή έχει οικογένεια, είναι πατέρας μητέρα, γιος και κόρη, η απάντηση στον εμπαιγμό σας, θα είναι ο θυμός μας.
Πάρτε μέτρα πριν είναι αργά.
Ανοιχτά σχολεία με:
Καθορισμό ανώτατου ορίου μαθητών σε σχολικά λεωφορεία για τη μεταφορά μαθητών και την τήρηση σχολαστικών μέτρων υγιεινής σε αυτά.
Καθορισμό ανώτατου αριθμού μαθητών ανά τάξη (βάσει της μέσης χωρητικότητας των τάξεων και ανάγκης τήρησης αποστάσεων ο αριθμός αυτός δεν θα πρέπει να υπερβαίνει τα 12 άτομα).
Πρόσληψη εκπαιδευτικών ώστε να καλυφθούν οι αυξημένες ανάγκες εξαιτίας της αύξησης των τμημάτων.
Διάθεση Δημοτικών Κτιρίων και άνοιγμα κλειστών σχολείων για τη δημιουργία επιπλέον αιθουσών.
Λειτουργία σχολικών μονάδων με πρωινές και απογευματινές βάρδιες, όπου απαιτείται.
Συρρίκνωση της διδακτικής ώρας ώστε το διάλειμμα να αυξηθεί.
Πρόσληψη σχολικών τροχονόμων για την διαχείριση της προσέλευσης και της αποχώρησης των συνοδευόμενων μαθητών.
Τάσος Κεσίδης
Μέλος του Δ.Σ. ΣΕΠΕ Κιλκίς